თვითირონია კარგია, მაგრამ საქმეს არ შველის.
ყოველთვის მინდოდა, დილით ადრე გაღვიძება ზედმეტი ძალდატანების და ტანჯვის გარეშე შემძლებოდა. რაც ასაკი მემატება და ძილი უფრო და უფრო მნიშვნელოვანი ხდება, უფრო მეტად მინდა, ტოროლა ვიყო. ჩემი ორგანიზმი ღამის რეჟიმის დარღვევას უბრალოდ ვეღარ უძლებს. წავიდა ის დრო, როცა ღამისთევები შემეძლო, დილით კი ლექციაზე გავრბოდი. ახლა, თუ ძილი 2 საათით დამაკლდა, მომდევნო დღეს თავის ტკივილები მკლავს, ისე, რომ გამოძინების გარდა არაფერი მშველის.
გადავწყვიტე, ამ ყველაფერს ბოლო მოეღოს!
ბოლო პერიოდში შევნიშნე, რომ ზოგჯერ დილით 7 საათისკენ თავისით მეღვიძება. მაღვიძებს გულისრევის შეგრძნება. საწოლში ვტრიალებ, მაგრამ ჩაძინებას ვეღარ ვახერხებ, რამდენიმე წუთში კი თავს სრულიად გამოფხიზლებულად ვგრძნობ. ვდგები, მცირედით ვსაუზმობ და ყავას ვიდუღებ. სამზარეულოდან ქუჩას გავყურებ, მანქანები კანტიკუნტად დადიან, მზე ჯერ კიდევ არ ჩანს (თუ ზამთარია) ან ახლა ამოდის, შეიძლება სტადიონზე ერთი მოხალისე დარბოდეს კიდეც. ასეთი დილები ყველაზე მეტად მიყვარს - me time რომ მაქვს, გარშემო ყველას ძინავს და ქალაქიც ახლა იღვიძებს (რას ვიზამთ, თბილისია, ზოზინა ქალაქი, 7-ზე ჯერ კიდევ ძინავს).
თუმცა, თუ თავისით არ მოხდა ეს დილის 7 საათზე გაღვიძება, ჩემით ძალიან მიჭირს, უფრო ზუსტად კი, არაფრით არ გამომდის.
ამიტომ ვეძებ მეთოდებს, რა დამეხმარება, რომ ტოროლა გავხდე?
1. რეჟიმში ჩადგომა - დილით ადრე გაღვიძება ორგანიზმს გარკვეულ რეჟიმში აქცევს, ღამითაც ერთსა და იმავე დროს დაძინება კი გვიანობამდე ფხიზლად შემორჩენას ამარიდებს თავიდან.
2. მხნედ ყოფნა - გამოძინებულზე ადრე გაღვიძება უზრუნველყოფს მთელი დღე ენერგიულად იყო და უფრო მეტი მოასწრო. ამიტომ, დილით საყვარელი სერიალის ერთით მეტი სერიისთვის გაღვიძებაც კარგი სტიმული შეიძლება გახდეს (თუ გაინტერესებთ, ამჟამად დილაობით Clone Wars-ს ვუყურებ ხოლმე).
3. უძილობის პრობლემის მოგვარება - წინა პოსტშიც აღვნიშნე, ხანდახან ჩაძინება მიჭირს, ღამით ხშირად მეღვიძება, რის გამოც დილით უკვე დაღლილი ვიღვიძებ და მთელი დღე გაღიზიანებული ვარ.
4. ზანტი საუზმე - ეს შეიძლება მთავარი მიზეზი იყოს, რის გამოც დილით ადრე გაღვიძება მენდომება! მარტო ჭამა არ მიყვარს და ამის გამო კაფეშიც არ დავდივარ მარტო, მაგრამ ეს არ ეხება საუზმეს - ვაღმერთებ! ამ დროს შემიძლია ნელ-ნელა ვჭამო, შიგადაშიგ ყავა მოვსვა, თუ სადმე ვარ, გარშემო ხალხი ვათვალიერო, ტელეფონი ვსქროლო, ვიკითხო ან უბრალოდ ერთ წერტილს მიშტერებული ვიჯდე.
5. და ბოლოს, ზემოთნახსენები me time - დილის მარტოობა განსხვავდება ღამის მარტოობისგან. ღამით ყველას რომ ძინავს და შენ - არა, რაღაცნაირად სევდიანია და მარტოსულობის განცდას იწვევ. დილა კი სულ სხვა საქმეა - ყველას ძინავს, შენ კი უკვე გამოფხიზლებული ხარ, ანუ ახალი დღე სხვებზე ადრე დაიწყე!
ვეცდები, ბლოგი კიდევ ერთხელ არ მივატოვო და ტოროლობისკენ სწრაფვის სიახლეები გაგიზიაროთ (თუ ვინმე შემოდიხართ აქ, რა თქმა უნდა).
