ამ ყველაფერმა კი კულინარიული სნობების ჩამოყალიბებას შეუწყო ხელი. რომლებიც ხანდახან აუტანლებიც კი ხდებიან თავიანთი სპეციფიკური კულინარიული ხასიათის გამო. შესაძლოა, ქვემოთ მოყვანილ რომელიმე ტიპში საკუთარი თავი ამოიცნოთ, ან სულაც - რამდენიმე კატეგორიაში ერთად აღმოჩნდეთ (მე ნამდვილად ასე ვარ).
1. "მე ახალი არ მინდა, ძველი მირჩევნია" - ყოველგვარი ახალი კერძის თუ გემოს მიმართ სკეპტიკურად განწყობილი ადამიანები, რომლებისთვისაც სიახლე ძალიან რთულად მისაღები, ან საერთოდ მიუღებელია. ქათამი ანანასით? ანუ ტკბილი ქათამი? როგორ შეიძლება ეგ მოგეწონოს? რად მინდა ტკბილი ქათამი, როცა შქმერული გვაქვს, ჰეჰეჰე.
2. მოდის ხმას აყოლილები - ისინი მუდმივად აღმოაჩენენ რაღაც ახალ პროდუქტს, რომელიც მსოფლიო ასპარეზზე დიდი პოპულარობით სარგებლობს. როგორც წესი, ეს პროდუქტი ყველაზე სასარგებლო რამ არის და უამრავ ნივთიერებას შეიცავს, რომელიც ორგანიზმისთვის აუცილებელია. მოდის ხმას აყოლილები ყოველ დილით კინოათი საუზმობენ და თითოეული საუზმე სადღაც 20 ლარი უჯდებათ.
3. Viva la evolucion - ეს ადამიანები არა მარტო ჭამას, არამედ ყველაფერს ევოლუციის კუთხით უდგებიან. "ადამიანი დასაბამიდან უმ ხორცს ჭამდა, მარილს არ მოიხმარდა, ორგანიზმისთვის ესაა ნორმალური, ამგვარ საკვები უნდა მიიღოს და არა სანელებლებით გატენილი რაღაც. დამატებითი ინგრედიენტები საერთოდ არ ჭირდება ორგანიზმს". ისინი ოდნავ მოხარშულ, ოდნავ შემწვარ, უმარილო ხორცს მირთმევენ და ამაყობენ, რომ ევოლუციურად სწორად იკვებებიან. მაშინ, როცა, ევოლუციის შედეგი 10 და 20 წელში არ გამოჩნდება, ანუ მათ კონკრეტულ ცხოვრებაში ვერაფერ ცვლილებას დანახავენ. მაგრამ მაინც, მომავალი კაცობრიობისთვის კარგ საქმეს აკეთებენ.
4. სინდისის ხმა - ისინი ძირითადად ვეგანები ან ვეგეტარიანელები არიან და მაშინ, როცა ჩანგალზე წამოცმულ სტეიკის ნაჭერს პირისკენ წაიღებ, სინდისის ხმა მზადაა, სახეზე რომელიმე ცხოველის დაკვლის სისხლიანი ვიდეო აგაფაროს და გაგახსენოს, რომ ადამიანი ყველაზე სასტიკი არსებაა, შენ კი ლეშისმჭამელი ხარ.
5. Wannabe სწორი ადამიანები (ანუ დაახლოებით არშემდგარი ზედა კატეგორია) - "ვაპირებ ვეგეტარიანელი გავხდე, ალბათ იანვრიდან დავიწყებ, ოღონდ 15 იანვრიდან. მანამდე ახალი წლებია და საცივზე/გოჭზე თავს ვერ შევიკავებ". მათ ძალიან უნდათ, რომ თანამედროვე საზოგადოებისთვის კაი ტიპები იყვნენ, რაც თავისთავად გულისხმობს ცხოველთა სიყვარულს. მაგრამ არ გამოსდით, იმიტომ რომ ყველანაირი ცხოველი უყვართ, მათ შორის, მწვადის ან ქაბაბის სახით.
6. ელიტური მჭამელები - მათთვის მნიშვნელოვანია, ვის მიერ ან სად არის მომზადებული კერძი და რამდენად ჯანსაღი და ხარისხიანი ინგრედიენტებია გამოყენებული. შეუძლიათ, ქოთნის ლობიოში სოლიდური თანხა გადაიხადონ, თუ ეს ლობიო პრესტიჟულ რესტორანშია მომზადებული და არ აქვს მნიშვნელობა, რამდენად გემრიელი იქნება. შესაძლოა, უკეთესი ლობიო მცხეთაში იყოს, მაგრამ იქ პლებეებთან ერთად ხომ არ დასხდებიან?
7. უცხოეთში ნაჭამები - ისინი შემთხვევას არ უშვებენ ხელიდან, რომ აღნიშნონ სად რა აქვთ ნაჭამი. სოციალურ ქსელში უცხოეთში მყოფ ფრენდს ჩექინზე აუცილებლად მიუწერენ: "ამა და ამ რესტორანში ხბოს ხორცი ნაღებით და სატაცურით ჭამე აუცილებლად, მერე გადადი XY რესტორანში და ყავა გოგრის და დარიჩინის არომატით დააყოლე, მერე ამა და ამ ქუჩაზე გაიარე და ამა და ამ საფუნთუშესთან ღრმად შეისუნთქე იქიდან გამომავალი სურნელი, აი მაშინ შეიგრძნობ ნამდვილ პრაღას (აქ ჩასვით ნებისმიერი სხვა პოპულარული ქალაქი)!" მოკლედ, ისინი საერთოდ არ გეკითხებიან, რა გიყვარს, დიდად არც იმას დაგიდევენ, რასაც მოგწერენ, შეჭამ თუ არა. მთავარია, აღნიშნეს, რომ ამ ქალაქში თავადაც ნამყოფები არიან და უჭამიათ.
8. შინაური შეფები - ისინი ამზადებენ სახლში. შეიძლება არც ისე კარგად, შეიძლება არც ისე ბევრს. მაგრამ ამას მნიშვნელობა არ აქვს - მთავარია, რომ მუდმივად გვახსენებენ ამის შესახებ პირადად, ფეისბუქზე, ინსტაგრამზე.. ჩვენ მუდმივად ვისმენთ მათი მომზადებული კერძების ისტორიებს, განსაკუთრებით, სადმე რესტორანში ყოფნისას, ყველა კერძს თან ახლავს მათი კომენტარები, თუ როგორ კარგად, ან უკეთესადაც კი ამზადებენ ისინი ამ კერძს. ისინი ცდილობენ, თავიანთი გამოცდილება ხალხში გაავრცელონ და დაუღალავად გვასწავლიან რეცეპტებს: შემწვარი ქათმის ფილე ბროკოლით, სტაფილოთი, ბულგარულით და ხახვით, რომლის რეცეპტიც თავად სათაურშია, მაგრამ მაინც დაუღალავად, დაწვრილებით აღგვიწერენ თითოეულ საფეხურს.
9. პეროფობები - ყველა მეტ-ნაკლებად ძვირადღირებულ რესტორანზე მოსაზრება აქვთ რომ "ეგ ადგილია პეროა! "საკმარისი პერო არ მაქვს, რომ მანდ წამოვიდე." სინამდვილეში საქმე უფრო ფულის, ვიდრე პეროს არქონაშია. მათთვის ყველა ადგილი, სადაც კერძის მაქსიმალური ღირებულება 10-15 ლარს სცდება "პეროა" და მუდმივად დაცინვით მოიხსენიებენ.
10. ინსტა-ადამიანები - ისინი დაუღალავად იღებენ კერძის ფოტოებს ათასი რაკურსით, თითო რაკურსის რამდენიმე ფოტოს, მანამ, სანამ კერძი არ გაცივდება. გაგიმართლათ, თუ კერძი საერთო არ არის და მხოლოდ მათ ეკუთვნით, თორემ სხვაგვარად მოცდა მოგიწევდათ - ისინი ერთი ლუკმის აღების ნებასაც კი არ დაგრთავენ, სანამ გადაღებას არ მოათავებენ. შემდეგ კი გადაღებული ათასი ფოტოდან ის ერთადერთი შეირჩევა, რომელსაც ინსტაგრამზე მოხვედრის ბედნიერება ელოდება. ფილტრების დამღლელი შერჩევის შემდეგ კი ფოტო სააშკარაოზე უამრავი ჰეშთეგით გამოდის.
